P

Türk alfabesinin yirminci harfi . Sert , patlamalı , titreşimsiz , çift dudak sessizi yumuşak karşılığı b 'dir .

Göktürk alfabesinde p ve b için ayrı işâretler kullanılırdı . Uygurca 'da p ve b aynı harfle gösterilirdi . Arapça 'da p sesi kullanılmaz . Osmanlı Türkçesinde b ve p için özel işâretler kullanılmışsa da bâzen p sesi için b harfinin kullanıldığı görülür .

Türkçenin aslî seslerinden olup p 'ye Ana Türkçede kelime başında rastlanmaz . Eski ve yeni Türk lehçelerinde de kelime başında p yerine daha çok b kullanılmıştır . Parmak , pınar , pastırma , pazar , patlıcan gibi eskiden b 'li şekli kullanılan bâzı kelimeler Anadolu ağızlarında hâlen b 'li şekliyle ( barmak , bastırma . . . ) yaşamaktadır . Kelime içinde ve sonunda p sesi normal olarak kullanılmaktadır . Kepek , topuk , köprü , ip , sap , çöp , turp gibi . . . Harp , girdap , kebap , harap gibi sonradan Türkçeleşmiş bazı kelimelerin sonundaki p 'ler aynen korunduğu hâlde dip-dibi , kap-kabı kelimelerinde P sesi çekimde b 'ye dönüşür .

Kategori: Genel |

Etiket: P

Kaynak: http://kitap.ihlas.net.tr/

vuhuv.com.tr

Önemli Uyarı
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.